تأثیر دو روش آموزش گفتاری و نوشتاری بر اضطراب بیماران قبل از عمل جراحی

زمینه: اثرات نامطلوب اضطراب بر شاخصهای فیزیولوژیک بدن و بروز عوارض بعد از عمل همواره یکی از مشکلات بیماران و اعضای گروه درمانی است و کاهش آن ضروری به نظر می رسد. هدف: مطالعه به منظور تعیین تأثیر دو شیوه آموزش گفتاری و نوشتاری بر اضطراب بیماران قبل از عمل جراحی انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه تجربی در سال 88-1378 در مرکز آموزشی- درمانی امام خمینی ساری بر روی 105 بیمار در سه گروه 35 نفره آموزش گفتاری،آموزش نوشتاری و شاهد انجام شد. نمونه گیری در دسترس و تقسیم بندی گروه ها به صورت کاملاً تصادفی بود. ابزار تحقیق شامل پرسش نامه مشخصات جمعیتی، برگه ارزیابی علایم حیاتی و پرسش نامه اضطراب حالت - صفت اشپیلبرگر بود. داده‌ها با آزمون آماری آنالیز واریانس تحلیل شدند. یافته‌ها: تفاوت معنی دار بین هر دو گروه آزمون با گروه شاهد از نظر سطح اضطراب حالت آنان در دو ساعت قبل از عمل وجود داشت (03/0=p). میانگین فشار خون سیستولیک و دیاستولیک در دو ساعت قبل از عمل در گروه آموزش گفتاری به ترتیب 2±2/17 و 1± 6/8 و در گروه آموزش نوشتاری به ترتیب 1±9/18 و 1±9/8 سانتی متر جیوه و این اختلاف نسبت به گروه شاهد معنی دار بود. نتیجه گیری: با توجه به یافته ها پیشنهاد می شود در مرحله پذیرش بیماران در درمانگاه بیهوشی علاوه بر معاینه های معمول، آموزش شفاهی به بیماران داده شود تا بتوان از اثرات ناخواسته و مضر اضطراب بر وضعیت فیزیولوژیک کاست و دوره بهبودی بعد از عمل بدون خطری برای بیماران فراهم نمود.